ERİKSON'UN PSİKO-SOSYAL GELİŞİM KURAMI VE KİŞİLİK

erik erikson'un psiko-sosyal gelişim kuramı, bireyin yaşamı boyunca karşılaştığı çeşitli krizlerle başa çıkarak kişilik gelişimini tamamladığını savunan bir teoridir. erikson'a göre, bireyin yaşamındaki her dönemde belirli bir krizle karşılaşması ve bu krizi çözmesi gerekmektedir. bu süreçte birey, kendini tanıma, ilişkiler kurma ve toplumla uyum sağlama gibi önemli beceriler kazanır.



erikson'un psiko-sosyal gelişim kuramına göre, insan yaşamında sekiz farklı aşama bulunmaktadır. her aşama belirli bir temel güdüye odaklanır ve bu güdüyle ilgili sorunlarla başa çıkılmasını gerektirir. örneğin, bebeklik döneminde temel güdü güven-kuvsuzluk arasındaki dengeyi bulmak iken ergenlik döneminde kimlik-bütünlük arasındaki dengeyi sağlamak önemlidir.

kişilik kavramı da erikson'un teorisinde oldukça önemli bir yer tutar. bireyin yaşadığı her aşama sonucunda kişiliği şekillenmekte ve kimlik oluşumu gerçekleşmektedir. kişi bu süreçte kendi değerlerini keșfeder, benlik saygısı kazanır ve toplumda kendine yer bulur.

erikson'un psiko-sosyal gelișim kuramının en önemli özelliklerinden biri de hayat boyu devam eden bir süreci vurgulamasıdır. bireyin yaşadığı her deneyimin kișilik üzerinde etkisi olduğunu savunan erikson'a göre kişi hiçbir zaman tam anlamıyla olgunlașmaz ancak sürekli olarak büyümeye devam eder.

erikson'un psiko-sosyal gelișim kuramı bize insanın hayat boyu devam eden karmașık bir sürecin içinde olduğunu hatırlatır. her aģamanın kendine özgü zorlukları ve kazançları vardır ve bu süreci doğru şekilde yönetmek kiģinin sahip olduğu potansiyeli en iyi şekilde kullanmasını sağlar. bu nedenle erikson'un teorisi hem bireysel hem de toplumsal düzeyde büyük öneme sahiptir.