İNSANIN VAROLUŞSAL YALNIZLIĞI - ALBERT CAMUS PERSPEKTİFİNDEN BAKIŞ

albert camus, varoluşsal yalnızlık konusunu sıklıkla eserlerinde işlemiş bir yazardır. ona göre insanın varoluşsal yalnızlığı, hayatın anlamsızlığıyla ve absürtlükle karşı karşıya kalmasından kaynaklanmaktadır. camus'a göre insan, dünyaya anlam katan bir tanrı veya evrensel bir amaç bulamazsa, varoluşsal olarak yalnızlık içinde kalır.



insanın varoluşsal yalnızlığına dair en önemli örneklerden biri de sisifos mitosudur. sisifos'un taşıdığı kayayı tepeye çıkarması ve her seferinde aynı noktaya geri dönmesi, insanın yaşamının anlamsızlığını ve tekrarını simgeler. bu durumda insan, sürekli aynı şeyleri yaparak hayatını geçirirken aslında hiçbir şeyin gerçekten önemli olmadığını fark eder.

camus'a göre varoluşsal yalnızlıkla baş etmenin tek yolu ise absürdü kabul etmek ve buna rağmen yaşama devam etmektir. insanın hayatına anlam katması gereken şey ise paradokstur; çünkü hem hayatın anlamsız olduğunu kabul edip hem de ona anlam vermeye çalışmak zorundadır.

varoluşsal yalnızlık duygusuyla baş etmek için insanların kendilerini keşfetmeleri ve içsel dengeyi sağlamaları gerekmektedir. kendi değerlerini belirleyerek yaşamlarına anlam katabilirler ve böylece varoluşsal boşluğu doldurabilirler.

albert camus'un perspektifinden bakıldığında, insanın varoluşsal yalnızlığı kaçınılmaz bir durumdur ancak bu durumu kabullenerek yaşama tutunmak mümkündür. absürdün farkında olmak ve buna rağmen direnmek, insana gücünü hissettirecek olan tek yol gibi görünmektedir.