kadınların beden politikaları, toplumun kadın bedeni üzerindeki kontrolünü ve düzenlemelerini ifade eder. bu politikalar, kadınların bedenlerine dair kararlarına müdahale etme, sınırlama veya yönlendirme amacı güdebilir. kadınlar üzerindeki bu kontrol mekanizmaları, cinsiyet eşitsizliğinin bir sonucu olarak ortaya çıkar ve kadınların özgür iradeleriyle bedenlerini yönetme yetilerini kısıtlar.
chandra talpade mohanty ise feminizm ve postkolonyal teori alanında önemli bir figürdür. mohanty'nin analizi, kadının bedeni üzerindeki politikaların nasıl ırkçılıkla iç içe geçtiğini vurgular. ona göre, batılı feminist hareketlerin bazıları evrenselci bir yaklaşım benimseyerek tüm kadın deneyimlerini aynı kefeye koyarlar. ancak bu yaklaşım, farklı kültürel bağlamlarda yaşayan kadınların deneyimlerini görmezden gelir ve onları homojenleştirir.
mohanty'ye göre feminizmin evrenselci yaklaşımlarıyla beraber geliştirilen "kadının kurtuluşu" gibi söylemler de aslında ırkçılığı pekiştirir. batılı feminist hareketlerin beyaz üstünlükçülük anlayışına dayanan bu söylemleri, kadınların bedenlerini kontrol etme politikalarının bir parçası haline gelir. örneğin, batılı feministler bazen müslüman kadınları kurtarmak adına onların giyim tarzlarını eleştirir ve bu eleştirilerle aslında ırkçı bir söylem üretmiş olurlar.
mohanty'nin analizi, kadınların beden politikalarının sadece cinsiyet eşitsizliği ile değil aynı zamanda ırkçılıkla da bağlantılı olduğunu gösterir. kadın bedeni üzerindeki kontrol mekanizmaları, farklı kültürlerde yaşayan kadınları homojenleştiren ve beyaz üstünlükçülüğünü pekiştiren bir araç haline gelir. bu nedenle feminizmin evrenselci yaklaşımlarından uzak durarak, farklı kültürlerdeki kadın deneyimlerini anlamaya ve desteklemeye odaklanmak önemlidir.
chandra talpade mohanty'nin analizi bize kadının bedeni üzerindeki politikaların sadece cinsiyet eşitsizliğiyle değil aynı zamanda ırkçılıkla da iç içe geçtiğini göstermektedir. kadının özgür iradesiyle bedenini yönetme hakkını savunmak için evrenselci yaklaşımlardan kaçınılmalı ve farklı kültürleri anlama ve destekleme çabaları artırılmalıdır. bu şekilde, kadınların beden politikalarında daha adil ve eşitlikçi bir yaklaşım sağlanabilir.
