NARSİSİZM KAVRAMININ PSİKANALİTİK YORUMU - FREUD PERSPEKTİFİNDEN BAKMAK

narsisizm, kişinin kendi benliğine aşırı derecede önem vermesi, kendini beğenmesi ve başkalarının onayını sürekli olarak araması olarak tanımlanabilir. bu kavramın psikanalitik yorumu ise freud'un teorileri ışığında incelenebilir.



freud'a göre narsisizm, bireyin egosunun güçlü olduğu bir dönem olan çocukluk çağından kaynaklanır. çocuk, ilk başta sadece kendini düşünerek ve tatmin ederek yaşar. bu dönemde çocuk, annesine karşı duyduğu sevgiyi ve ilgiyi sadece kendisi için istediği için narsistik bir tutum sergiler. ancak zamanla çocuk bu narsistik tutumunu aşmalı ve diğer insanlarla ilişki kurmayı öğrenmelidir.

freud'a göre narsisizm, sağlıklı bir benlik gelişimi için geçici bir evredir ancak bazı durumlarda bu evre aşılamaz hale gelir ve bireyin kişilik yapısını olumsuz etkiler. narsistik bireyler genellikle başkalarının onayına ihtiyaç duyarlar ve sürekli olarak dikkat çekmek isterler. ayrıca eleştirilere karşı son derece hassas olabilirler ve eleştirildiklerinde saldırgan tepkiler verebilirler.

narsisizmin psikanalitik yorumunda önemli olan nokta ise bireyin içsel çatışmalarının temelinde yatan nedenden ziyade nasıl başa çıkabileceği konusudur. terapi sürecinde narsistik bireylere özsaygılarını arttırma, empati kurma becerilerini geliştirme gibi konularda destek verilerek daha sağlıklı ilişkiler kurabilmelerine yardım edilebilir.

freud'un perspektifinden bakıldığında narsisizm kavramının temelinde ego gücü yatarken bu durumun aşılmaz hale gelmesi durumunda kişiye zarar verebileceği unutulmamalıdır. psikanalitik terapi ile bu tür sorunların üstesinden gelmek mümkündür ancak kişi terapide işbirliği yapmalı ve değişime açık olmalıdır.